-
In ieder geval zat er Ab in de naam. Net zoals dat ding wat Shmoo mee opende. Ab-master, Ab-crusher, Ab-shocker. Zoiets dergelijks.
Een SD kaart? Die gebruik ik dagelijks in mijn camera. Dat ken ik zeker nog ja.
Dan deze opslag:
De ZIP drive. Een opgeblazen 3.4 floppy. Waar je wel 100MB (en later 250MB) mee kon opslaan. Dat was tijdens mijn grafische studie de opslag, waarmee we onze illustrator, photoshop en quark express bestanden meenamen naar huis en weer terug naar school. Ik geloof dat ik in het laatste jaar mijn eerste 128MB USB stickje had.-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door
Mac Daddy.
Mac op 15 november 2016…De ZIP drive. Een opgeblazen 3.5″ floppy. ….
Wij gebruikten in de early ’90’s vooral Syquest.
Hadden rijen staan met maar liefst 44 MB opslag. Dat kostte echt goud geld omgerekend naar de huidige opslag.
Die iOmega ZIPdrive met zijn click-of-death…
Ik heb nog zo’n kastje bewaard, en er zowaar eens een pro mee kunnen helpen die naar zijn vroege oeuvre moest teruggrijpen.Wie kan zich die schreeuwerige radioreclame van K-Tel verzamelalbums nog herinneren? Die eindigden steevast met “Ook op cassette en 8-Track!”
Ik heb me toen nog lang afgevraagd wat die “eet-trek” was – mijn ouders waren niet zo van die nieuwerwetsigheden. Totdat een oudere neef me trots de 8-track in zijn auto liet zien. Ik stelde nuchter vast dat een cassettebandje* toch veel handzamer was. Veel meer dan dat we daarna erg snel weer naar binnen gingen kan ik me er echter niet van herinneren, ik weet niet eens meer welke neef het was. Het moet een neef van vaders kan zijn geweest, terwijl ik aan die kant de familie nog wel uit elkaar kon houden. Van moeders kant was dat onbegonnen werk, dat waren vrome papen die aanfokten als de konijnen.
Ook zoiets van vroeger: cassettebandjes en grote gelovige gezinnen.*Niet dat ik over die luxe beschikte. Pas toen ik op mijn verjaardag van een vriend van mijn vader een cassettebandje kreeg en die vriend zich erover verbaasde dat ik dat niet kon afspelen, drong het tot die ouwe van mij door dat het misschien geen gek idee was om naast die buizengrammofoon ook andere media toe te laten.
Er was ooit bij Tell-Sell een filmpje van zo’n apparaat met een band met hele dikke kralen waarmee je het vet van je billen kon trillen. De stem was Italiaans en het model heette Monica geloof ik. Weet iemand dat filmpje nog ergens te vinden? Ik kan mijn VIDEO2000 band niet meer afspelen.
-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door
Lang Lid.
Ik vond vorige week nog een vrijwel nieuwe ZIP-drive in m’n berghok. Plus dozen vol Betamax videobanden, allemaal met videoclips van Toppop en Koort en Bie uitzendingen die ik zelden of nooit heb terug gekeken. En een portable Betamax videorecorder met losse camera (nou ja…aan een dikke kabel). Ik zal wat rondgesjouwd hebben met dat zware ding. Totdat Sony in 1985 met een veel kleinere camcorder kwam. Als je dan bedenkt dat je nu in 4K filmt met je iPhone….
En dan m’n allereerste Sony Walkman, de Walkman 2 uit – pakweg – 1980. Een echte revolutie dat je in de tram kon staan, terwijl je op je koptelefoontje je eigen muziek hoorde. The Human League vanaf een cassettebandje. Ik vind het design nog steeds cool om te zien. Klein ding, met houdertje om aan je riem te hangen. Apart houdertje (ook aan je riem) met twee grote ronde batterijen. Superlichtgewicht koptelefoontje.
-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door
MacAanZee.
En ook die dingen koop je nog gewoon nieuw.
Digitaliseren van cassettes via USB rechtstreeks op de PC
Converteert audio-cassettes naar MP3-formaat
Ook als “Walkman” te gebruiken
Voedingsspanning via USB of batterij-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door
KarelWillem.
-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door KarelWillem.
Ik twijfel of dat “LogiLink”-ding zo’n geweldige kwaliteit brengt… Walkmans inderdaad ook nog wel gehad, van de enorme maar oerdegelijke Aristona Streetmachine (en zelfs nog een Sony uit die tijd) tot de wegwerpgevalletjes die Sony later ook maakte…
Mijn vader bedacht zich overigens toen het formaat afgeschaft werd, en dus plotseling goed, dat dit wel praktisch was:
En de andere variant, iets handzamer, maar baggerkwaliteit qua geluid:
Zoeentje heb ik thuis nog in het zilver.
Nee, dan dit:
Kon je in stereo opnemen.
Maar je kon ook per kanaal opnemen en afspelen, zodat je dubbele (mono)speelduur had.
Een A77 staat ook nog steeds op m’n verlanglijstje (m’n vader heeft er voor zover ik weet 3, de 1e in de woonkamer, een 2e als reserve en een 3e voor onderdelen), die komt er ook zeker wel, tot die tijd moet ik maar doen met dat uit de studententijd van m’n vader (die toen kwijlde bij de A77, maar er geen geld voor had natuurlijk):
De transistortechniek was toen relatief nieuw, zeker voor consumentenelektronica, dus dat moest er nog duidelijk opgeschreven worden: “Solid State”
-
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door
MrHammond.
Deze heb ik nog. Ooit zelf bij elkaar gespaard. In mijn herinnering was ie 80 gulden destijds. Duurde lang voordat ik dat bij elkaar had. Uiteindelijk heeel veeel Michael Jackson op gedraaid. Bad en Dangerous vooral. Dangerous was een origineel bandje. Die heb ik nog, maar heeft het ooit begeven. Letterlijk kapot gedraaid. Uit nostalgische reden doe ik die gewoon niet weg. Ik kreeg eerder Bad, maar dat was een kopie. Dangerous was toch mijn officieel eerste album.
Later kreeg ik een Aiwa walkman van mijn ouders. Met auto reverse, een 3 band equalizer en een radio ingebouwd. Luxe dingetje. In de puberteit ging ik fanatiek muziek luisteren en begon ik het ding veelvuldig mee te nemen. Hij kon best tegen een stootje, maar op een gegeven moment was die walkman toch echt kapot. Daarna kocht ik iedere keer de goedkoopste Aiwa of Sony die er is. Geen auto reverse, gewoon ouderwets omdraaien. Ook tijdens het fietsen.Nu luister ik nog steeds muziek op de fiets, maar dan met een iPhone waar veel meer muziek op staat en bandjes hoef ik niet meer om te draaien. Nu lekker whatsappen en dergelijke als afleiding.
@Mac Daddy: “Nu luister ik nog steeds muziek op de fiets, maar dan met een iPhone waar veel meer muziek op staat en bandjes hoef ik niet meer om te draaien. Nu lekker whatsappen en dergelijke als afleiding.:wink: ”
Op de fiets? Ook al zou het een (onduidelijk) grapje zijn. EĂ©n van de grootste ergernissen in het Amsterdamse verkeer. Een vorm van irritant autisme. -
Deze reactie is gewijzigd 2 jaren, 2 maanden geleden door
Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.