Jorg Nieuws 28 november 2009, 15:28

Leestijd: 12 minuten

Nieuwe ontwikkelingen rond Twitter en de relevantie voor het Internet – Deel 2

Dit is het tweede deel van een tweedelig artikel over Twitter. In het eerste artikel bekeken we wat Twitter inhoudt, en vooral waarom de meningen over het nut van deze service zo verdeeld zijn. In dit tweede artikel gaan we verder in op nieuwe Twitter-functies en het gebruik ervan op de iPhone.

Zoals we in het vorige deel van dit artikel beschreven is het Twitter-concept redelijk minimalistisch. De basis vormt het versturen van tekstberichtjes van maximaal 140 tekens, die door een groep vaste volgers, danwel door andere Twitter-gebruikers die op bepaalde steekwoorden zochten, kunnen worden gelezen. Aan dit concept is in de drie jaar dat Twitter nu bestaat nauwelijks iets fundamenteels veranderd. Toch wordt er achter de schermen continu gewerkt aan het verder verfijnen van de service, en als gevolg hiervan hebben we in de laatste paar weken een aantal kleine, maar belangrijke nieuwe functies mogen verwelkomen. Laten we ze hieronder even doornemen.

Nieuwe functies in Twitter

“Echte” retweet
Het doorsturen (“retweeten”) van een Twitter-berichtje zodat alle mensen die jouw account volgen dit bericht ook te zien krijgen, was geen standaard functie van Twitter. Gebruikers bedachten hier al snel hun eigen conventie voor, en dat werd het kopiëren van het bericht, voorafgegaan door de letters RT en de Twitter-naam van de oorspronkelijke schrijver. Bijvoorbeeld: “RT @JorgK iPhoneclub heeft een interessant nieuw artikel”. Dit werkt op zicht prima, maar echt volmaakt is het niet. Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat je een bericht meerdere keren in je lijst met tweets voorbij ziet komen, omdat het door meerdere mensen werd geretweet. Je ziet ook retweets van berichten van personen die je zelf geblokkeerd had. En bovendien was het niet eenvoudig om in één oogopslag te zien dat het om een doorgestuurd bericht ging, laat staan wie de oorspronkelijke verzender was.

Aan al deze zaken is een eind gekomen nu Twitter officiëel de eigen retweet-functie in gebruik heeft genomen. Wanneer je nu een bericht retweet, verschijnt dit éénmaal in de lijst van je followers, ook al wordt het door meerdere mensen opnieuw verzonden. Je ziet bij de tweet staan aangegeven welke personen het bericht allemaal de moeite van een retweet waard vonden. Bovendien zie je nu het icoon en naam van de oorspronkelijke schrijver in je tijdlijn, en niet dat van degende die het bericht doorstuurt. En je kunt aangeven of je van bepaalde personen de doorgestuurde berichten wel of niet wil ontvangen. Een hele verbetering dus, al ontbreekt op dit moment de mogelijkheid om zelf nog wat commentaar bij het doorgestuurde bericht te plaatsen. We hopen dat de mannen en vrouwen van Twitter hiervoor ook nog een oplossing bedenken.

Lists
Hoewel veel Twitter-clients de mogelijkheid bieden om je followers te groeperen in categorieën, zodat het lezen van hun berichten wat overzichtelijker kan verlopen, bleef deze functie beperkt tot het betreffende programma. Wanneer je bijvoorbeeld een ander Twitter-programma gebruikt (of switcht van je Mac naar je iPhone), of gebruik maakte van de website Twitter.com, waren deze categorieën niet voorhanden. Twitter heeft daarom de functie Lists toegevoegd aan de service, waarmee je je followers in groepen kunt plaatsen die vervolgens door alle Twitter-programma’s die deze Lists kunnen uitlezen worden gebruikt (en de verwachting is dat ze dat binnen korte tijd allemaal zullen doen). Betere portability tussen applicaties dus.

Hier komt nog bij dat Twitter de gebruiker de optie laat om de door hem of haar samengestelde lijsten publiekelijk te tonen. De site (en binnenkort de Twitter-clients) geven aan in welke lijsten een bepaalde Twitter-gebruiker (of bijvoorbeeld jijzelf) voorkomt, wat ter inspiratie kan werken bij zoeken van andere gelijkgestemde Twitter-gebruikers.

Geo-tagging
Ongetwijfeld de interessantste nieuwe functie in Twitter is de introductie van het geo-taggen van tweets. Hiermee worden je berichten, indien verzonden van een lokatie-bewust apparaat zoals de iPhone, voorzien van een exacte plaatsbepaling. Op deze manier is het dus mogelijk om Twitter-berichten te lezen die verstuurd zijn vanuit de naaste omgeving van de plek waar je je bevindt.

Voorheen was het met de meeste Twitter-clients al mogelijk om een GPS-locatie op te nemen in het Twitter-bericht, die dan vaak werd opengenomen als link naar bijvoorbeeld Google Maps. De gebruiker moest hier dan specifiek aangeven dat de locatie relevant was voor het betreffende bericht, en de geo-link ging ten koste van de beschikbare ruimte voor tekst. Met de nieuwe service wordt de lokatie “onzichtbaar” meegezonden met elk bericht, zodat deze niet vergeten kan worden en ook geen onnodige ruimte in beslag neemt. Twitter heeft er voor gekozen om van de nieuwe geo-tagging functie een “opt-in” systeem te maken, wat inhoudt dat de dienst standaard uit staat totdat de gebruiker deze expliciet op de site heeft geactiveerd.

Twitter op de iPhone

Vanwege de bondigheid van het Twitter-concept (het kost weinig tijd om een bericht te plaatsen, het kost weinig tijd om een blik te werpen op de binnengekomen tweets), is het uitermate geschikt voor mobiel gebruik. Hoewel de meeste fervente Twitter-liefhebbers continu een Twitter-client op hun computer hebben draaien (vergelijkbaar met de manier waarop de meesten van ons hun e-mail programma gebruiken), zijn de meeste mensen nog steeds vaker niet in de buurt van hun computer dan wel. Het real-time karakter van Twitter maakt dat gebruikers vaak hun Twitter-tijdlijn willen inzien, en de iPhone leent zich hier uiteraard uitstekend voor.

Nu wil het geval dat de mensen achter Twitter grote zorg hebben besteed aan de zogenaamde API’s waarmee software-ontwikkelaars zelf Twitter-clients kunnen maken. Hoewel het beschikbaar stellen van API’s om van een Internetdienst gebruik te kunnen maken zonder naar de betreffende website te hoeven gaan (en dus de eventuele advertenties te missen) al ongebruikelijk is, is het echt uitzonderlijk dat álle functionaliteit van een dienst via API’s ontsloten wordt. Toch is dit bij Twitter wel het geval. Dit heeft er toe geleid dat er een grote verscheidenheid aan Twitter-apps beschikbaar is, die elk hun eigen insteek hebben gevonden in de manier waarop de berichten worden getoond, hoe er gezocht kan worden en hoe gebruikers nieuwe berichten kunnen plaatsen.

Een bijkomend voordeel van Twitter is dat er geen configuratie nodig is voor het gebruik van een Twitter-programma, anders dan het ingeven van de gebruikersnaam en het wachtwoord. Er hoeven geen instellingen te worden overgenomen van andere programma’s en geen berichten te worden gekopiëerd. Bovendien is de drempel om over te stappen op een andere Twitter-client snel gemaakt, omdat de leercurve in de meeste gevallen laag is. Dat leidt er toe dat mensen makkelijker overstappen naar een andere programma (in tegenstelling tot bijvoorbeeld het wisselen van e-mail client, waarbij het veel complexer is om instellingen en berichten over te nemen), wat er op zijn beurt weer voor zorgt dat er veel partijen een poging wagen een Twitter-client te creëren.

Hoewel de debatten over de beste Twitter-app met dezelfde passie worden gevoerd als de discussies over het al dan niet nuttig zijn van Twitter het algemeen, zijn de meeste gebruikers het er wel over eens dat Tweetie een uitzonderlijk mooi programma is. De interface is zo minutieus gedetailleerd uitgevoerd, dat er mensen zijn die vinden dat Apple best het een en ander kan leren van Tweetie (bijvoorbeeld bij de manier waarop nieuwe berichten worden opgehaald als de lijst bij het laatste bericht nog verder naar boven wordt gescrolld). Ikzelf noemde Tweetie eerder “UI porno” voor de iPhone. Zelfs niet-Twitterende iPhone-liefhebbers zouden zichzelf eens een plezier moeten doen en het programma eens moeten bekijken.

Uiteraard kan het op één punt nog beter. Twitter is op de iPhone, evenals alle andere applicaties, een eigen eilandje. Om je Twitter-berichten te lezen moet je je overige activiteiten op de telefoon stoppen om het Twitter-programma te starten. In feite zou een integratie van verschillende messaging-diensten tot één programma ideaal zijn, waarbij niet langer per sé de dienst die gebruikt wordt interessant is, maar de persoon die een bericht stuurt. Of dat nu via e-mail, SMS, voice-mail of Twitter is. Bovendien zou je idealiter niet in je werkzaamheden gestoord hoeven worden als er een nieuw bericht binnenkomt, bijvoorbeeld doordat deze als universele notificaties op een vaste plek op het scherm worden weergegeven. De Palm Pre heeft dat concept op een mooie manier omarmt, ik schreef hier eerder een artikel over.

De impact van geo-tagging

Zoals hierboven aangegeven is een van de recentelijk toegevoegde nieuwe Twitter-functies gericht op het meesturen van geografische informatie bij een tweet. Dit betekent dat niet langer alleen zichtbaar is door wie en wanneer een bericht is gestuurd, maar ook vanaf welke lokatie. Ik denk dat geo-tagging een killer feature gaat worden voor Twitter.

Er zijn tal van situaties denkbaar waarbij deze informatie meerwaarde biedt. Bijvoorbeeld op plekken waar grote groepen mensen samenkomen, zoals op een festival of tijdens een sportwedstrijd, zodat je relevante tips of opmerkelijke zaken met elkaar kunt delen. Of tijdens uitzonderlijke gebeurtenissen (onverwachte verkeerssituaties of treinopstoppingen bijvoorbeeld), zodat je elkaar snel op de hoogte kan houden van eventuele ontwikkelingen. Maar de feature is ook uitstekend bruikbaar simpelweg uit interesse over wat er speelt tijdens het bezoeken van een vreemde stad, of bijvoorbeeld om advies te vragen over het te kiezen restaurant voor vanavond.

Locatie-bewuste software heeft de toekomst, en Apple heeft dit goed ingeschat toen het vorig jaar de API’s voor het uitlezen van deze gegevens beschikbaar stelde aan ontwikkelaars voor opname in hun iPhone-apps. Het alom aanwezig zijn van een wijdverbreid smartphone-platform dat is uitgerust met een GPS-ontvanger en de toenemende populariteit van Twitter zouden wel eens de juiste combinatie op het juiste moment kunnen gaan vormen. Twitter was al interessant, het voegt op deze manier wederom een interessant uitgangspunt voor het zoeken naar relevante informatie toe aan de dienst.

De zwakke plekken van Twitter

Twitter schittert in zijn eenvoud. Gebruik van de dienst is door de meeste mensen vrij snel in de vingers te krijgen. Toch is ook bij Twitter niet alles perfect, en zitten er (nog) scherpe randjes aan de service die het gebruik nét wat complexer maken dan wellicht nodig zou zijn.

Zo is Twitter voornamelijk ontwikkeld met als doen 1-op-meer communicatie. Je stuurt een bericht dat door iedereen gelezen kan worden. Het is mogelijk om een bericht te laten beginnen met de naam van een Twitter-gebruiker (een zogenaamde “reply”), waardoor alleen hij of zij het bericht te zien krijgt (ongeacht of deze persoon jou volgt), én alle mensen die zowel jou als de betreffende persoon volgen. Volgers die wel jou, maar niet de betreffende persoon volgen, zien het bericht niet. Wanneer je echter de naam van een Twitter-gebruiker opneemt in je bericht op een andere plek dan in het begin (een “mention”), dan ziet deze persoon jouw bericht (ongeacht of hij of zij jou volgt), en al je volgers. Ook als zij deze gebruiker niet volgen. Gecompliceerd? Inderdaad.

Twitter zou dit aan kunnen passen door strictere definities te maken voor het voeren van conversaties op Twitter. Mensen die in een bepaald gesprek geinteresseerd zijn, zouden dat moeten kunnen aangeven dat ze alle berichten uit de conversatie willen ontvangen. Denk aan een discussie die iemand die jij volgt voert met een groot aantal van zijn volgers, waarvan jij op de hoogte wil blijven. Deze meta-gegevens (naar wie is het bericht gericht) zou naar mijn mening buiten de tekst van de tweet zelf moeten worden opgenomen, net zoals de nieuwe geo-informatie. Dit maakt de tweet zelf beter leesbaar, en geeft app-ontwikkelaars de mogelijkheid om een mooie interface te bedenken om deze gesprekken weer te geven.

Ook een groot gemist voor veel gebruikers is het ontbreken van een centraal beheer van gelezen en ongelezen tweets. Wanneer ik op mijn iPhone Twitter-berichten als gelezen heb gemarkeerd, verschijnen ze daarna toch nog als nieuwe berichten in de Twitter-client op mijn Mac. Nu zijn er wel programmeurs die zowel een Mac- als een iPhone-versie van hun programma uitbrengen, en vaak (maar niet altijd!) is hier sprake van enige synchronisatie. Toch zou het fijn zijn als Twitter zelf de read/unread-status van berichten op de server zou beheren, vergelijkbaar met de manier waarop een IMAP-mailserver dat doet. De kans op synchronisatieproblemen neemt hiermee af, en de keuzevrijheid voor de te gebruiken clients op je diverse apparaten toe.

En als ze dan toch bezig zijn bij Twitter, dan zou ik het op prijs stellen als er standaardisatie komt op het gebied van het linken naar foto’s of video’s in een tweet. Op dit moment is het slechts mogelijk om een link naar een webservice op te nemen waar de betreffende foto getoond kan worden. Dit heeft geleid tot een wildgroei aan foto-sharing diensten, die elk weer op een eigen manier werken. Hoewel er veel te zeggen valt voor de ontwikkeling van een groot open eco-systeem rond Twitter, komt het de consistentie en de gebruikerservaring niet bepaald ten goede. Het echt kunnen opnemen van “attachments” in een tweet zou hier voor veel opheldering kunnen zorgen.

Conclusies

Twitter is een dienst die door zijn vernieuwende aanpak veel controverse oproept. De service kent fervente voor- en tegenstanders, en het laat er zich naar aanzien dat dat voorlopig nog wel even zo zal blijven. Toch is Twitter een interessant fenomeen vanwege een groot aantal kenmerken die het mogelijk maken op Internet te communiceren op manieren die met andere middelen wellicht minder snel en makkelijk zouden zijn, en een kleiner bereik zouden hebben. Het vormt een aanvulling op bestaande media als blogs, en vult het grote gat dat er ligt tussen laatstgenoemde en persoonlijke communicatiemiddelen als e-mail.

Twitter lijkt te zijn gemaakt voor mobiel gebruik, en de geavanceerde functionaliteit van de iPhone, de uitstekende API’s van zowel Twitter als Apple, en de lat die nu eenmaal hoog gelegd werd door Apple voor wat betreft “polish” en gebruikersgemak, hebben ertoe geleid dat dit platform een uistekende Twitter-ervaring biedt. Als de kleine oneffenheidjes aan de kant van Twitter nog zouden worden gladgestreken, en Apple het over zijn hart zou verkrijgen om zelf de dienst beter te laten integreren met de rest van iPhone-interface, danwel dit over te laten aan externe ontwikkelaars, dan zou ik een volmaakt gelukkige Twitteraar zijn.